کلمه ی مخاطب امروزه در موارد مختلفی استفاده میشه
مخاطب ورزش،مخاطب سینما،مخاطب موسیقی و.....
در بین همه ی این موارد در کشور ما،
مخاطب
موسیقی مظلوم تر از سایر مخاطباست، حالا میخواد سبک موسیقی پاپ باشه و شما
به عنوان یک مخاطب اجازه ی حضور در کنسرت هنرمند مورد علاقت رو پیدا
نکنی،یا سبک رپ باشه و شما از هر لحاظ به خاطر دنبال کردن این سبک،مورد
تمسخر و کم توجهی قرار بگیری...
وقتی بعد از 15 سال ،هنوز اجازه پخش
کارهای مرتبط با رپ از رسانه ملی صادر نشده ،وقتی بین مادر و پدرها و
متولدین دهه 50، این سبک موسیقی منفور هست، وقتی اکثر ارتیستای این سبک به
دلیل بی اعتنایی به هنرشون و به دلیل سرکوبشون توسط نظام،مجبور به خروج از
وطنشون میشن، وقتی تنها راه برقراری ارتباط با هنرمند؛گوش دادن به موزیک
منتشر شده اون از طریق هندزفریه؛ پس بی راه نگفتیم که سبک رپ و مخاطبینش در
ایران مظلوم واقع شدند...
اما باید توجه کرد که ارتیست های رپ فارس؛چندین برابر مخاطبین مورد بی مهری و بی اعتنایی قرار گرفتند؛
رپکن های ما؛ نه تنها منبع درامد مشخص و معینی از فعالیت در این سبک موسیقی ندارند؛
بلکه
اکثر اونها؛ منابع مالی خودشون رو صرف فعالیت در این سبک کردند; و تنها به
خاطر عشق و علاقه ای که به این سبک و مخاطبینش دارند،انگیزه لازم برای
فعالیت رو پیدا میکنند....
ما به عنوان یک مخاطب،وظیفه داریم که از سبک رپ حمایت کنیم ؛ و نه از یک یا چند ارتیست خاص؛
قبل از اینکه به دعوا و جدال و بحث به خاطر اختلاف نظر با همدیگه بپردازیم؛
قبل از اینکه به خاطر تعصب بیجا ، به شعور و شخصیت همدیگه توهین کنیم؛
(((به این توجه کنیم که ما همگی یه نقطه اشتراک مهم داریم و اون مخاطب رپ پارسی بودنه)))